دوشنبه ۱۶ تیر
بعد از کش و قوس های فراوان افتخار دیدن داد
سین بسی خوشحال است از امروزش از با او بودن
به او نگفتم اصرار زیادم برای دیدنش برای فقط دیدنش
فراموش کردن ناراحتی و دلگرفتگی دیروزم بود
او باشد من همه ی اتفاقات بد همه ی آدم هایی که حالم را بد میکنند
را یادم میرود او باشد همه ی غصه ها فراموش میشوند
او باشد
برای همه ی حال خوب من کافیست.
دلش یک خواب عمیق میخواهد
که خستگی و سردردهای امروز را با خود ببرد
برای بیخیالی هایم
برای رویاهای رها شده ام
برای نجات از دنیای خیالی ام
راه چاره ای هست ؟
...
همیشه یک چیزی برای خراب شدن روزت وجود دارد
همیشه یک سری افکار هستن که گند میزنن به حال خوبت
...
خیالت دور سرم میچرخد دینگ دینگ ...
امروز چهاردهم تیر بهترین شنبه زندگیم بود
لحظاتم در کنار تو میشن خاطره انگیزترین لحظه
اینجا مینویسم که بمونه یادگاری
که من چقدر حالم امروز خوبه
کنار تو میشم شیطون کنار تو میشم لوس
میشم همون جوجه ای که میگی
میشم همون فسقلی که میگی
دیگه به رفتن و نبودنت فکر نمیکنم
به آینده نامعلوم خودم فکر نمیکنم
میخوام از الانت از بودن الانت لذت ببرم
دیگه نمیخوام فکر کنم من بعد تو همینقدر عاشقم میشم؟
دوباره میتونم کسی به این اندازه دوست داشته باشم ؟
من الان با تو بودن دوست دارم با همه دلتنگیاش انتظاراش غر زدنام ...
از برنامه های چهار پنج سال بعدش گفت برام
برنامش رفتن بود برای همیشه
من دلم از الان ناآروم شده
از تصور رفتنش واسه همیشه حالم بد شد
بیقرار نبودنش شدم
من زندگی کردن بدون اون بلد نیستم
من دیگه نمیدونم قبل اون دنیام چه مدلی بود
...
شده دلتون واسه خودتون بسوزه ؟؟
من از وقتی عاشقش شدم
از وقتی فهمیدم عاشقم
از وقتی فهمیدم نباشه حالم خوب نیس
همه چی باشه ولی اون نباشه حالم خوب نیست
از وقتی که دیگه باورم شد اون هیچ وقت هیچ وقت مال من نمیشه
من هیچ وقت هیچ وقت نباید تصور با او بودن داشته باشم
دلم به حال خودم سوخت
واسه دلم زار زدم
دو روزه اومدم روی این مود
میخوامشو نمیخواد
میخوامش نمیتونم باشم باهاش
راه نفسم گرفته میشه
بمیرم واسه دلم
نمیتونم واسش کاری کنم
یه آدمایی هستن تنها احساسی که بهت میدن احساس زشت بودنه
چند موردشو بگم :
خواستگار محترم میگن با اینکه مادرم برام دخترداییم در نظر داشت
ولی من تورو میخواستم دختر داییم با اینکه خوشگل و قدبلنده و سلیقه ی مامانمه نمیخواستمش من از شخصت تو خوشم اومده . و در آخر میفرماین دختر داییم واقعا همه چیزتمومه ولی سلیقه ی من تویی :|
متوجه هستین قشنگ رید به من بله من نه خوشگلم نه قد بلند
صورت ندیدن و سیرت دیدن .
مورد بعدی
من : فک کنم تنها زشت دوربرت من باشم اینجوری که تو حرف میزنی
دینگ: نه عزیزم منو تو متوسطیم :|
من: من اصن تو این رده بندی نیستم
دینگ: خیلی خوشگل . خوشگل . متوسط . زشت . خیلی زشت (رده بندی میفرماین)
معلوم شد من در نگاه ایشونم هیچ وقت خوشگل نبودم
و در نهایت گفتگو با جمله ی اینکه اگه خوشگل نبودی من چند سال با تو نبودم خاتمه داد و من پوکر فیس به دوربین خیره شدم .
بعد از اصرار های زیاد تلفنی و انکار زیاد از طرف من
دو شب پیش باز هم سوالش را مطرح کرد
خواستم دروغ بگویم بگم نیستم و نمیتوانم
ولی بخاطر او قبول کردم قسمتی از کارش را من پیش ببرم
برای من هیچ سودی ندارد به جز وقت خریدن برای دیدن او ...
من فردا صبح در اوج درس هایم
میروم که قسمتی از کارهایش را انجام دهم تا زودتر بتواند موسسه اش
را راه اندازی کند
نگفتم که چقدر از کارهای اداری بدم می آید
خصوصا در این دوره کرونا که کارمندهای اداره ها هر مراجع کننده را یک ویروس میبینن
نمیدانم تا چه حد قبول کمک کردن به او اشتباه است
من فقط دیدن دینگ دینگ خودم را میخواهم
شت
به مصاحبه دعوت نشدم همونایی دعوت شدن که از قبل برنامه دعوتشون ریخته بودن حس نخودی بودن داشتم بینشون
اونا یه نیروی جون باانگیزه رو از دست دادن
اونا یه نیروی مسئولیت پذیر و کمالگرا در کار از دست دادن
اونا یه نیروی بروز و بادانش از دست دادن
من تلاشمو کردم و اونا نخواستن
دیروز اینستاگرامو کامل حذف کردم بعد از تلاش های زیاد غیرفعال کردن که دیگه سراغش نرم که میرفتم در آخر مجبور به حذفش شدم
واز دیروز تا الان فکر میکنم که چند ترابایت فضای خالی تو مغز ایجاد شد
مغرم داره نفس میکشه :)
#در تلاشم برای مدیریت زمان ، باشد که موفق شوم
چند وقتی است دلم نوشتن میخواهد وارد قسمت انتشار میشوم
آنقدر فکرم بهم ریخته و نامنسجم است که صفحه مدیریت را میبندم
داستان نامشخص بودن امتحاناتم کلافم کرده بود
تا اینکه بالاخره بطور قطعی مجازی برگزار میشوند دیگر نیازی نیس
این همه راه بکوبم بروم در این وضعیت دغدغه اتوبوس سواری ، خوابگاه و مریضی ندارم من حتی یه لیست غذا هم درست کرده بودم فکر کردن به اینجور چیزها از من انرژی زیادی میگرفت حالا دغدغه بزرگ از بین رفت
میتوانم برنامه ریزی کنم و عقب ماندگی درس ها را جبران کنم
#هنوز از دعوت شدگان به مصاحبه خبری نیست در فکر نوشتن سوالات احتمالی ام با اینکه احتمال دعوت شدنم نسبت به دیگران بیست درصد است
و اگر دعوت شوم و در نهایت قبول شوم تازه سختی های راهم شروع میشوند
به بعدش که فکر میکنم به اینکه با هیچی شروع کرده ام و دارم ادامه میدهم
قرار است چه شود نمیدانم ازینکه آینده برایم بینهایت مبهم است خسته شده ام
روزهایم پر از استرس و اضطراب است
دیروز آرایشگرم میگفت روی پیشانیت دوتا خط افتاده
ربطش دادم به ژیلت کشیدن صورتم
نگفتم که چه روزهای پراسترسی را دارم میگذرانم
نگفتم که همین دو دقیقه پیش پدرم به من فهماند که برایش مهم نیستم
که من در اولویت هایش نیستم
نگفتم به او که من قبل ازینکه زیر دستش بروم داشتم اشک هایم را پاک میکردم
به مادر گفتم که برایم مهم نیست که شما نگران من نمیشوید که من برایتان مهم نیستم ولی من برای خودم مهم هستم و بعدش برگشتم اتاقم و گریه کردم
به جمله غمگینی که راجع به خودم گفتم
دونه های امیدواریم را باید جمع کنم بگذارمشان درون صندوقچه ی چوبی قلبم
که همیشه حس شان کنم که همیشه یادم بماند که در روزهای ناامیدیم یه صندوقچه پر از دونه های امیدواری دارم برای این روزهایم
این روزهایی که امیدواری دارد به ته اش میرسد و من باید
حواسم را شش دانگ بدهم سمتش که تمام نشود
که امیدواری جایش را به ناامیدی ندهد
که ناامیدی نشود تسلیم شدن و تمام شدن .
